ข่าวประชาสัมพันธ์

กฎหมายการลงโทษของผู้กระทำความผิดในการบุกรุกพื้นที่ป่าชายเลน

กฎหมายการลงโทษของผู้กระทำความผิดในการบุกรุกพื้นที่ป่าชายเลน

                  เนื่องด้วยในปัจจุบันมีปัญหาเกี่ยวกับการบุกรุกป่าสงวนแห่งชาติ บริเวณป่าชายเลนเป็นจำนวนมาก ซึ่งนอกจากกลุ่มนายทุนและผู้บุกรุกแล้ว ก็ยังมีประชาชนทั่วไปและกลุ่มชาวบ้านจำนวนมากที่ไม่ทราบว่าการบุกรุกบริเวณพื้นที่ป่าชายเลนนั้น มีความผิดและมีโทษทางอาญา รวมทั้งต้องชดใช้ค่าเสียหายทางแพ่งต่อรัฐอีกด้วย ไม่ว่าจะมีเจตนาในการการบุกรุกป่าหรือไม่ก็ตาม ซึ่งหากเมื่อมีการบุกรุกป่าชายเลนนั้น จะถูกเจ้าหน้าที่ทำการจับกุมและมีความผิดดังนี้

พระราชบัญญัติป่าไม้ พุทธศักราช  พ.ศ. 2484

        มาตรา 54 ห้ามมิให้ผู้ใดก่อสร้าง แผ้วถาง หรือเผาป่า หรือ กระทำด้วยประการใดๆ อันเป็นการทำลายป่า หรือเข้ายึดถือหรือครอบครองป่าเพื่อตนเองหรือผู้อื่น เว้นแต่จะกระทำภายในเขตที่ได้ จำแนกไว้เป็นประเภทเกษตรกรรมและรัฐมนตรีได้ประกาศในราชกิจจนุเบกษา หรือโดยได้รับใบอนุญาตจากพนักงานเจ้าหน้าที่

         มาตรา 72 ตรี ผู้ใดฝ่าฝืนหรือไม่ปฏิบัติตามมาตรา 54 ต้องระวางโทษจำคุกไม่เกินห้าปี หรือปรับไม่เกินห้ามหมื่นบาท หรือทั้งจำทั้งปรับ

พระราชบัญญัติป่าสงวนแห่งชาติ    .ศ. 2507

        มาตรา 14 ในเขตป่าสงวนแห่งชาติ ห้ามมิให้บุคคลใดยึดถือครอบครองทำประโยชน์หรืออยู่อาศัยในที่ดิน ก่อสร้าง แผ้วถาง เผาป่า ทำไม้ เก็บหาของป่า หรือกระทำด้วยประการใด ๆ อันเป็นการเสื่อมเสียแก่สภาพป่าสงวนแห่งชาติ เว้นแต่

(1) ทำไม้หรือเก็บหาของป่าตามมาตรา 15 เข้าทำประโยชน์หรืออยู่อาศัยตามมาตรา 16 มาตรา 16 ทวิ หรือมาตรา 16 ตรี กระทำการตามมาตรา 17 ใช้ประโยชน์ตามมาตรา 18 หรือกระทำการตามมาตรา 19 หรือมาตรา 20

(2) ทำไม้หวงห้ามหรือเก็บหาของป่าหวงห้ามตามกฎหมายว่าด้วยป่าไม้

พระราชบัญญัติส่งเสริมและรักษาคุณภาพสิ่งแวดล้อมแห่งชาติ พ.ศ. 2535

        มาตรา 97    ผู้ใดกระทำหรือละเว้นการกระทำด้วยประการใด โดยมิชอบด้วยกฎหมาย  อันเป็นการทำลายหรือทำให้สูญหายหรือเสียหายแก่ ทรัพยากรธรรมชาติซึ่งเป็นของรัฐ  หรือเป็น  สาธารณสมบัติของแผ่นดิน มีหน้าที่ต้องรับผิดชอบชดใช้ค่าเสียหาย ให้แก่รัฐตามมูลค่าทั้งหมดของทรัพยากรธรรมชาติ ที่ถูกทำลาย สูญหาย หรือเสียหายไปนั้น

                                                                                              .................................................................................................................................................